کاش شبان من بودی...سلطان.
نمی دانم اگر براستی بدانم بدون من شاد ی و با دیگری خوشبخت باز با همین شدت و قوت هرجا که بشود دم از آرزوی خوشبختیت بزنم! و بخشش و بخوانم به سلامت رفیق..به سلامت!
آدمیزاد جانور غریبیست...
*آمدیم ولایت. آسمان سوراخ شده.
باران می آید...ب ا ر ا ن .....
* گفتند ادب از که آموختی؟ چشم دراند و تف غلیظی بر زمین انداخت و گفت شتر.
گفتند ادب از که آموختی، گفت باران، که هرجا خواست شاشید و جملگی در آرزوش بودند!
-
بوخوودا! :))
تی جان ِ قوربان! :)))
تو خودشو مخسره کن! :))
آره واقعا آدمیزاد عجیبه
اما اگه عشق واقعی باشه
هیچ وقت نمیشه نفرین کرد
اگه...کی میتونی بگه کِی عشقش واقیعه؟ گاهی آدم دلش می خواد خودخواه باشه. شاید اگه آدم تو موقعیتش قرار بگیره نتونه راحت قضاوت کننه..:)
هیچ وقت نفرین نمی شه کرد. بهترین لحظات زندگی رو آدم از روزهای عشقش داره . عشق واقعی و مولانایی چیزی نیست که توی زندگی می بینیم..عشق آدم به آدم خودخواهی های شیرینی داره.
حرفی که زدی همیشه تو گلوم گیر کرده بود و نمیدونستم چه جوری میشه گفتش!
خلاصه که لذت بردم رفیق...
ای بابا! سلام...
علیک سلام!
من هیچ وقت خود خواهی نکردم اما کاش اینکارومیکردم
کسی قدر گذشتو آدمو نمیدونه
کاش خودخواه بودی.
کاش من هم هنوز اینقدر خودخواه بودم که دنبالش می رفتم.
که بری برگردونیش؟
من که حاضر به همچین کاری نمیشم
به نظرم کسی که رفته دیگه رفته
میخوای بری منت کشی؟
نه! :)) شاعرم میگه اونی که رفته دیگه برنمی گرده! تجربه ای بود که تموم شد. بعد از این هر چی هست بزرگ شدنه!
متنفرم از این تجربه های تلخ
سخت نگیر دوستم...پاک نمیشه. ولی می گذره. :)