دلتنگی

دندانم درد می کند و حالم خوش نیست. 

از روزهاییست که دارم درد هایم را می شمرم...حتی از روی یک پشه خوردگی ناسور رد می شوم و می خارمش و می گویم ..هفت..هشت..و... 

امروز از آن روزهاییست که زخم اوریب روی صورت روحم همان که از چشمم رد شده و نرسیده به وسط گونه تمام می شود و صورتی و عمیق است درد می گیرد..از نامردی مردان و نارفیقی نارفیقان...امروز از آن روزهاییست که یادم می آید..آخ کجایی ننه که کمر قیصر شیکست! 

امروز از آن روزهاییست که گریه ندارم...ولی دوست دارم خیره بشوم به رو به رو...دوست دارم موهایم را شانه نگرده به دندان بگیرم و دور انگشتم بپیچم و  پاهام رو روی تخت توی سینه م جمع کنم ... سرم درد می کند و میدانم اگر ادامه بدهم امشب تا صبح مهمان بسته ی یخ زده ی سبزی پیچیده در دستمال سفره ام   و شنیدن ناله های خودم و قرص های مسکن بی اثرم و دیوار و درو پنجره و آن قابی که درست کردم دور چشمی در ورودی! شبیه سریال فرندز! (چرا هیچکس از دورو بری های من آن قاب را یادش نیست؟!! )

امشب در را روی همه می بندم و با دنیا غریبه می شوم 

امشب اگر کسی زنگ در خانه ی من را بزند و سراغ طبقه بالایی را بگیرد فقط می گویم اشتباست...حوصله ندارم بگویم زنگ بالایی...اگر دوباره زنگ بزند..برنمیدارم! 

کاش امشب تمام شود و فردا شود.... 

اگر گریه کنم همه چیز حل می شود.  

همیشه بعد باران هوا صاف میشود. 

 مثل چند روز پیش بعد از باران.