قیصر قصه ها دست کشید روی زخم ناسور روی صورتش، زخم از زیر چشمش تا بناگوش ادامه داشت. یاد مردی مردان و نامردی نامردان، چشم دوخت به بازتاب تیرگی زخم تو صفحه سیاه صیقلی. بتامتازون رو از جیبش کشید بیرون و تا ته چلوندش و شروع کرد گرد گرد روی زخم مالیدن. دردش که کم و کمتر میشد..انگشت چربش رو کشید روی صفحه ی سیاه تبلت. بازی جوجه ها رو تا مرحله هشت پیش رفته بود. نشونه گرفت و کش تیرکمونو کشید...جوجه ی عصبانی پرید...خوک ها همه منفجر شدن..
همیشه میشه در اوج جدیت ازت توقع یه طنز دهن سرویس کن داشت!
یعنی اون دوتا جملۀ آخری منم منفجر کرد :-))
-
جوری که زخم‌هاشُ یادش بره سیاه صیقلی ..
-
تصدق تمّوم مهربونی‌هات ..
داری تشویقم می کنی باز بنویسم؟...باشه..
تصدقت
منم تشویقت میکنم دوباره بنوسی.مثل سابق.
مررسی من شما دوستا رو نداشتم چی کار می کردم؟!!
دوستای دیگه پیدا میکردی!
عصر بخیر.
اوه اوه بازگشت پیروزمندانه و این حرفا (از طرف جمعی از من وبلاگ ندارم ولی وبلاگ دارها رو دوست دارم ها):دی
حواسم بهت هستا تی بلا می سر
:*
ااااوووه!! ببین کی اینجاست! مگه دستم بهت نرسهههه!! من تی جان ره غش! کرر؟!! کو راه گردی؟
شوخی شوخی با قیصر هم شوخی.../
باحال بود.../
به به !قربان شما! احوال جناب حسام خان نت فالش...خدمت رسیدیم فیل شما را تر زده بودند...ما هم که خونه دانشجویی خسته و دایل آپ..دست از پا دراز تر برگشتیم! :(
راه دیگه ای غیر نوشتن داری؟!
بنویس خاله ، بنویس ..
من افتخار خاله گی به هیچ بشری ندادم جز تو! نه والا نداریم! رو جفت چیشام!
سلام توکه خانمی چرا جیرجیرک میرزا؟!!
سختی روزگار باعث شده مردی بشیم واسه خودمون!
ای وای جیگرم جواد جونمم که اد کردی
جواد جوون؟!
سلام آره دیگه جواد جوون
(دامپزشکی)
جاان؟!!
چرا تعجب میکنی آخه
بله.لینک های سایتشون به دردم می خوره.